In de drukte van de straten, waar vreugde en verdriet en ook eenzaamheid bestaan,
Lachende gezichten, omhelzingen vol warmte,
En soms ook de schaduw van een onuitgesproken charme.
Hij ziet de kleine gebaren, de hand die wordt uitgestoken,
De woorden die niet gezegd worden, maar toch worden gebroken.
In de ogen van een vreemdeling, een glimp van herkenning,
Een moment van verbinding, een stille bekentenis,
De man observeert de dans van het leven,
Waar liefde en pijn elkaar steeds weer verweven.
Kinderen die spelen, ouderen die vertellen,
Verhalen van hoop, die ons hoop geven
Met elke stap die ze zetten, met elke lach die ze delen,
Vindt hij de schoonheid in de chaos, de kracht in de zielen.
En terwijl hij daar staat, in het licht van de dag,
Voelt hij de magie van de mensheid, die nooit vergaan mag.
Zo kijkt hij verwonderd, met een hart vol begrip naar de mensen in de straat
Want in de eenvoud van het leven vind hij de waarheid die ons verbind
Henk Dekkers
2025
