De blauwe ster die het kind de weg wees op aarde,
Scheen helder en fel in de duistere nacht,
Met stralen van hoop, een sprankje van waarde,
Verlichtte het pad, gaf het leven kracht.
Ze fluisterde dromen, verhalen uit verre,
Over bergen en rivieren, de magie van het leven,
Met elke stap die het kind verder ontdekte,
Voelde het liefde, dat de sterren hadden gegeven.
Door velden van bloemen, onder de maan,
Volgde het kind het licht met een bruisend hart,
De blauwe ster leidde, nooit meer alleen gaan,
Met elke glimp bracht ze warmte, een nieuwe start.
En zo bleef de ster, als een trouwe metgezel,
In de ogen van het kind, altijd nabij,
Een symbool van de liefde, een twinkeling in de fel,
Die de weg wees naar geluk, steeds vrij en blij.
Het kleine kind werd een grote man maar de blauwe ster bleef altijd bij hem.........
Henk Dekkers,
2025.
