De eenzame zwerfer en de dieren
De eenzame zwerfer die het geluk vond bij de dieren in het
bos, vond in hun ogen de warmte, een liefde die nooit verlos.
De vogels zongen liederen, zoet en vol van vreugd,
Terwijl de bomen fluisterden, hun geheimen, hun geheugd.
Een moedervos kwam in de avond haar dagelijkse stukje worst voor haar kleintjes halen,
De herten dansten speels vol in het zachte ochtendgloren,
En de konijntjes sprongen blij, als de dag weer was geboren,
De zwerfer voelde zich thuis, omarmd door de natuur, in de schaduw van de oeroude eiken, vond hij zijn avontuur.
De sterren boven hem glinsteren, als familie in de nacht,
En de maan gaf hem de kracht om verder te gaan, vol pracht
Met elke stap die hij zette, voelde hij de vrijheid bloeien, in
het bos, omringd door leven, leerde hij opnieuw te groeien.
Zo vond hij zijn geluk, te midden van de paddestoelen, niet in rijkdom of pracht,
Maar in de eenvoud van het leven, in de liefde die hij bracht,
De eenzame zwerfer, nu nooit meer alleen,
Vond zijn geluk en in het bos, samen met zijn dieren.
Henk Dekkers
2025
