Het oeroude mysterie van de volle maan,
Verlicht de nacht met een zilveren schijn,
Een stille getuige van dromen en plannen,
Waar geheimen dansen in het zachte schijnsel van pijn en verlangen.
De sterren fluisteren verhalen van weleer,
Over liefde en verlies, over vreugde en zeer,
De maan, als een spiegel van ons diepste verlangen,
Verbindt de harten, laat ons samenklangen.
De volle maan zoveel zeggend en zoveel vragend,
In de schaduw van bomen, onder het sterrengewelf,
Vinden we antwoorden, niet in de wereld, maar in onszelf.
Het oeroude mysterie, zo tijdloos en waar,
De volle maan roept ons, keer op keer, jaar na jaar, ja...... jaar na jaar...................
Henk Dekkers (2025)