Ik had in die tijd speciaal voor Boris een klein oud goedkoop autootje gekocht zodat ik na de training direct met hem naar mijn fiets kon rijden die in het bos stond geparkeerd.
Ik kwam aan parkeerde mijn auto en boris sprong uit de auto en tegelijkertijd kwam er uit het niets een man naar mij toe lopen, groot van gestalte met een ontzettend lange baard en een rustig en zelfverzekerde uitstraling ; hij vroeg aan mij heeft u een gulden voor mij, ik zei ja natuurlijk heb ik een gulden voor u, ik zocht een gulden in mijn broekszak en gaf het hem en hij bedankte mij vriendelijk en liep verder.
En terwijl ik hierover nadacht dacht ik ik verdien genoeg geld en geef deze arme man maar 1 gulden, ik ging snel terug naar mijn auto deed Boris achterin en zag de man lopen op een heel lang voetpad met enkele bochten, ik dacht ik leg een briefje van 25 gulden voor hem neer op het voetpad wat hij afliep, ik vond een steen legde het briefje van 25 gulden er onder en reed weg maar ik dacht stel nou als de verkeerde het vind wat dan..........dus ik parkeerde mijn auto onopgemerkt en na een vrij lange tijd kwam hij aanlopen zag de steen met het geld er onder, hij maakte het briefje helemaal open, keek ernaar en hij vouwde het weer op en deed het weer onder de steen en liep vervolgens weer rustig verder...
Ik zat in mijn auto en was stomverbaasd, ik reed naar de steen toe en haalde het geld weer terug.
Deze man bezat niets, liep in lompen en oude schoenen, hij vroeg om een gulden en kon 25 gulden vinden, hij nam het niet.
Deze man leerde mij om te nemen wat je nodig hebt en wat misschien aan iemand anders toebehoort om daar van af te blijven.
Ik heb nog vaak nagedacht over deze eerlijke, grote en bijzondere man met zijn lange baard.
Henk Dekkers
(Dit verhaal berust op waarheid en is geen fantasie)
Schilderij geschilderd door Henk Dekkers met olieverf op doek.
Dit verhaal is bijna te ongelooflijk om waar te zijn. De kans om zo een man te treffen is - ik maak maar een wilde schatting - éen op de bijna ganse wereldbevolking. Onvoorstelbaar dat je dit hebt meegemaakt, Henk. Dit is een les voor ons allemaal. En direct stel ik me de gewetensvraag: wat zou ikzelf hebben gedaan? Ik weet het niet. Om geld geef ik niet veel, maar had ik de vijfentwintig gulden laten liggen? Ik hoop ooit zo'n steen met een biljet tegen te komen om het antwoord te weten te komen!
BeantwoordenVerwijderenEen wel bijzonder tot nadenken stemmende gebeurtenis, deze ontmoeting van je. Goed dat je het hier vertelt!
Dank je wel Vin, fijn dat je schrijft: " Goed dat je het hier verteld " daar ik heel erg getwijfeld heb om dit soort levenservaringen openbaar te delen.
VerwijderenDeze ervaring van je is een zeer indrukwekkende les voor ieder die het leest, Henk. Zozeer zelfs, dat ik dit verhaal van je nooit meer zal vergeten. En misschien verwerk ik het zelfs ooit eens in een van mijn eigen vertelsels. Niet als jatwerk, natuurlijk; ik zal enkel de strekking gebruiken. Ik vind die oude man van je imponerend!
BeantwoordenVerwijderenHet was ook heel bijzonder maar altijd zal ik mijzelf blijven afvragen wie was deze man........
VerwijderenDat kan ik me heel goed voorstellen. Je hebt hem dus nooit meer gezien, begrijp ik. Het is helemaal iets als in een oud Suske en Wiske-verhaal!
BeantwoordenVerwijderenHahahaha......nee dit was serieuzer..
BeantwoordenVerwijderenJe lacht, Henk, maar mijn opmerking was niet zo vreemd. Ik heb ze verslonden, in mijn jeugd, die 'Suske en Wiske's. Ik had ze allemaal. Tot aan de laatste van Willy Vandersteen zelf. En in al die verhalen zat steeds een boodschap of een wijze les. Bovendien kwamen er geregeld figuren in voor als in deze vertelling van je. Figuren die vervolgens spoorloos verdwenen. Vaak geesten van reeds lang niet meer levende personen. Heus, Willy Vandersteen zou deze anekdote van je geschreven kunnen hebben!
BeantwoordenVerwijderenIk geloof je direct Vin maar het komt ook omdat ik nooit Suske en Wiske las dus mijn kennis was ontoereikend hierover, ovrigens wel erg interessant wat je schreef over Suske en Wiske.
BeantwoordenVerwijderen